Dat was een van de conclusies die PvdA raadslid Sophia Jeddaoui trok in haar eerste mondelinge inbreng in de raad van Stichtse Vecht.
“Ja, voorzitter, wat hebben de armen en kwetsbaren jaren lang veel geduld moeten opbrengen voor politici . Altijd maar weer begrip tonen dat zij overgeslagen worden als er iets te verdelen valt in Den Haag. Vaak verweten zelf debet te zijn aan de omstandigheden waarin zij leven. Maar wel steeds weer gevraagd worden om hun vertrouwen uit te spreken (…) De meesten van hen hebben andere kopzorgen: hoe kom ik financieel de maand, de week en soms zelfs de dag door ; hoeveel afwijzingen op de arbeidsmarkt kan ik nog verkroppen omdat ik te oud, te ziek , alleen voor de opvoeding sta of een vreemde naam draag ; hoeveel banen moet ik nemen om nog echt geld te verdienen; kan ik volgend jaar nog naar de tandarts of de dokter? Wat voor toekomst heeft mijn zorgkind in het onderwijs? Hoe lang kan ik nog huur betalen in een sociale woning die als maar duurder wordt; Zit ik met mijn gezin volgend jaar met de winter weer in de kou uit angst voor een te hoge energierekening. En zo kan ik wel doorgaan. Er is iets goed mis, zeg ik u, als de meeste mensen in de samenleving niet meer mee profiteren van de welvaart die ons land kent.”
Discriminatie en uitsluiting bestrijden
Ze hield ook een pleidooi voor bestrijding van discriminatie en uitsluiting. “Ik heb mij hier altijd welkom gevoeld. Uitsluiting heb ik hier niet gekend, slechts nieuwsgierigheid naar mijn afkomst . Ja , hier en daar wat goed bedoelde maar niet altijd handig geformuleerde vragen over mijn cultuur en religie. Vooroordelen hebben we allemaal en ik vorm daarop geen uitzondering. Toch kunnen we er niet omheen dat steeds meer mensen het gevoel wordt aangepraat dat ze hier niet horen. … Ik hoop dat wij ook hier samen nu en in de toekomst het signaal duidelijk afgeven dat we geen uitsluiting en discriminatie tolereren .”
Integratie begint thuis maar is pas af bij acceptatie door de samenleving
Sophia bedankte haar ouders voor het feit dat zij, ondanks alle drempels en beeldvorming over migranten, altijd een open houding hebben gehad. En bewust de liefde voor het nieuwe thuisland aan hun kinderen hebben meegegeven. “Integratie begint thuis, wordt door buren en vrienden gevoed en is pas af wanneer je als volwaardig (mede)mens wordt geaccepteerd in een samenleving.”
Kijk hier haar toespraak terug:
