Samen er zeker van zijn dat je buurt veilig is

In de eerste gemeenteraad na de vakantie maakte de PVDA duidelijk dat zijn nooit zal accepteren dat inwoners zich onveilig voelen. Iedere inwoner moet zich veilig voelen, en iedereen hoort erbij. Op 31 Augustus deed de PVDA mee aan een spoeddebat over dit onderwerp. Het eerste debat in de nieuwe raadzaal was daardoor meteen bijzonder omdat het een spoed debat was over het gevoeld van onveiligheid van inwoners van Maarssenbroek. Onveiligheid werd daarbij door een aantal andere partijen op het conto geschreven van een deel van de jeugd. Maar dat vinden wij te makkelijk. Wij geloven er niet in dat sommige jeugd gewoon niet deugt. Mensen en dus ook jeugd die nuttige activiteiten zoals school of werk hebben. Ik weet dit ook uit eigen ervaring. Toen ik vader werd veranderde er iets in mij, ontdekte ik alweer een hele tijd geleden. Dat was volledig onverwacht. Het vader zijn leek mij geweldig, al hoorde ik vaak van vrienden dat zij het vaderschap of een vaste relatie uitstelden. Het “waarom daarvan”, was voor mij niet duidelijk. Ik dacht dat dit misschien was omdat ze daarna geen keuzes meer hadden, en misschien is dat ook zo voor sommigen. Maar ik veranderde zelf, op de dag dat het voor mij gebeurde.

Onvoorwaardelijke liefde veranderde me en om te beginnen deed dat veel met mijn gevoel. Veiligheid van mijn jonge gezin werd opeens enorm belangrijk. Dat ze gezond en veilig zijn, maar ook gelukkig en met een wereld van mogelijkheden. Kent u dat ook, dat het je raakt op een manier die je niet goed uit kunt leggen?

Nederland

Dat Nederland een land is dat veel veiliger is dan heel erg veel landen buiten Europa. Dat is natuurlijk geweldig. Maar veiligheid leek mij vanzelfsprekend te zijn.  Iedereen neemt toch aan dat het veilig is in Nederland en zeker in de gemeente waar we wonen? Dat het veilig is voor ons, en zeker voor onze kinderen is een basisvoorwaarde.

Vrijwel iedereen in Nederland heeft de kans op een redelijk veilig leven, maar toch is dat niet altijd meer zo vanzelfsprekend als het zou moeten zijn. Onveiligheid kan ontstaan als anderen het slecht hebben, en dus geen andere mogelijkheid zien om aan voedsel te komen, dan te stelen. Onveiligheid ontstaat als leefomstandigheden slecht zijn, en ziekte en armoede mensen tot wanhoop drijft. We denken vaak dat dit alleen het geval is in landen met grote armoede. Maar wat doe je als jongere, als je even geen kans hebt op werk. Jammer genoeg zien we dat groeien in onze gemeente. Wat doe je als je maar net genoeg hebt in je gezin? In de praktijk trekken vooral jongeren dan de straat op om elkaar te ontmoeten. Onbedoeld geeft dat vaak vervelende gevolgen. Immer als er mensen rondhangen op donkere plekken in de gemeente dan voelt dat vaak onveilig voor voorbijgangers. Een enkeling met slechte bedoelingen kan daar immers gebruik van maken door er ook tussen te gaan staan en zijn kans af te wachten.

Onveiligheid onder inwoners is onacceptabel

Als vader weet ik ook dat school of werk mijn kinderen de kans biedt om op een leuke manier bezig te zijn. Het geeft kansen en vult hun tijd op een nuttige manier, waar ze veel plezier uit halen. Maar die kansen zijn er minder als het slechter gaat met de economie. Door corona en toenemende werkeloosheid neemt een gevoel van verveling maar ook onvrede toe.  Ouders, maar ook de omgeving, met vrienden, de buurt, en soms de lokale overheid hebben dan een hele grote rol om mogelijkheden te bieden voor de jeugd.

Initiatieven vanuit de wijken, en kernen kunnen dan helpen om de kans op onlusten en een gevoel van onveiligheid te verkleinen.  Natuurlijk moet de lokale overheid hierbij betrokken zijn. Agenten en medewerkers van de gemeente kunnen meedenken. Essentieel is daarbij ook dat agenten de allerbeste contacten hebben met de lokale bevolking. Niet voor niets wordt dat benadrukt door landelijke en lokale politie, in meerdere publicaties in kranten en sociale media.

Voorkomen is beter dan genezen.

De aanpak om onveiligheid tegen te gaan die mensen kiezen hangt vaak af van hun wereldbeeld. Er zijn twee uitersten in dat wereldbeeld.

1. Een wereld waarin kansen bieden de manier is om onrust op te lossen. Dit werkt als je ervanuit gaat dat mensen die school of werk hebben, geen behoefte hebben om anderen lastig te vallen.
2. Een wereld waarin luie mensen graag misbruik maken van anderen is het andere uiterste. Nadruk leggen op een harde aanpak door de politie is een aanpak, als je het wereldbeeld hebt dat luie mensen liever geld verdienen door anderen te bestelen of bedreigen.

Er zijn altijd een paar mensen die voor het criminele pad kiezen, en die heeft de politie doorgaans al in kaart. Maar ons wereldbeeld is dat de eerste groep groter is. Een aanpak waarbij we kansen voor mensen groter maken.  Wij vinden het belangrijk omdat voorkomen beter is dan genezen. Wij geloven dat 99,999% van de inwoners in Nederland in de eerste groep vallen.

In de raad heeft de PVDA opgeroepen om onveilige situaties nooit te accepteren. De PVDA riep ertoe op om in gesprek te gaan met de buurt, maar ook met de veroorzakers. Wij willen de bron van verveling, en het gevoel “er niet bij te horen weg nemen. Dat helpt om de oorzaak te verwijderen. Als vader geloof ik in een wereld waarin mensen het liefst elkaar helpen. Als we in onze wijken op zoek gaan naar mogelijkheden voor iedereen dan werken we aan een wereld waarin je er zeker van kunt zijn dat je omgeving veilig is en veel kansen biedt.